Τετάρτη 6 Μαΐου 2009

Πρωτομαγια: Ορος Οξυα - Λιμνες Ζηρελια PajeroClub







Εξω απ’το χωριο Τυμφρηστος, μετα τα μεσανυχτα. Εκει φτασαμε και βρεθηκαμε με τα παιδια απο Πατρα. Ενα υψωμα με ενα ξωκλησι μας φιλοξενησε το πρωτο βραδυ. Ο χωρος δεν επετρεπε το στησιμο σκηνης μιας και τα βοοειδη της περιοχης ειχαν αφησει παντου... τα εσωψυχα τους. Ετσι βολευτηκαμε μεσα στα αυτοκινητα.
Το επομενο πρωι ξεκινησαμε για την περιπετεια. Η καλη μερα απ’το πρωι φαινεται λενε. Ο καιρος μπορει να μην ηταν καλος, αλλα η διαθεση ηταν ανεβασμενη και τα καλαμπουρια δεν ειχαν σταματημο.

Επελεξαμε να ακολουθησουμε ενα πολλα υποσχομενο δρομο. Ενα νεροφαγωμα διεκοψε την πορεια μας και επιστρατευτηκε ο εργατης σε οσα αμαξια δεν καταφεραν να το περασουν. Συνεχιζοντας την πορεια μας ανακαλυψαμε οτι το συγκεκριμενο νεροφαγωμα ειχε βαλει σκοπο να μας σταματησει. Μερικες δεκαδες μετρα πιο πανω ο μισος δρομος ειχε υποχωρησει. Δεν το επιχειρησαμε καν, λογω χρονου. Επιστροφη και βουρ για την εναλλακτικη που θα μας οδηγουσε στην κορυφογραμμη της Οξυας.
Σταση για ανεφοδιασμο εξω απ’το Καρπενησι και να σου ο Θανασης. Τα ειπαμε για λιγο και αφου μας εδωσε αρκετες πληροφοριες για το μερος συνεχισαμε το δρομο μας. Θαναση, κανονισε για την μελλοντικη εκδρομη στα μερη σου!

Φτανοντας στην αρχη της αλπικης ζωνης ημασταν στο βορειο ακρο της κορυφογραμμης. Απο κει ξεκινησαμε και ακολουθωντας τα αχνα πατηματα οσων ειχαν κανει αυτη τη διαδρομη πριν απο μας συνεχιζαμε απο ραχη σε ραχη σε υψομετρο 1700 μετρων. Ηταν λες και βρισκομασταν σε μια τεραστια ταρατσα. Τετοια θεα ειχαμε.
Οσο επεφτε ο ηλιος το κρυο γινοταν πιο τσουχτερο και τα συννεφα αρχισαν να μας σκεπαζουν. Αφηνοντας τις κορφες βγαινουμε στο δρομο, αλλα ειχαμε παγιδευτει, αφου τα ανεμοσουρια εφραζαν καθε κατευθυνση. Ψαχνωντας για διεξοδο, τελικα καταφεραμε να βγουμε σε ενα πιο χαμηλο σημειο. Ας ειναι καλα ο ιχνηλατης μας.
Το βραδυ μας βρισκει πανω απ’το Παλιοχωρι να στηνουμε σκηνες και ψησταριες.

Το πρωι του Σαββατου κατευθυνομαστε για τα Ζηρελια. Φτανοντας στο χωριο Αργυρια χανουμε το δρομο. Ευτυχως ηταν εκει ενας παππους, που αφου εδειξε με χαρακτηριστικη κινηση οτι ο χαρτης κανει λαθος, μας καθοδηγησε προς την εξοδο του χωριου. Το απογευμα σταματησαμε για καφεδακι πανω απ’το χωριο Ανατολη, στο μαγαζι του Κωστα, ενος Αθηναιου που καταφερε να πηδηξει το φραχτη. Λιγη κουβεντουλα και ενα σχεδιαγραμμα του δρομου προς τις λιμνες ηταν οσα προλαβαμε πριν αναχωρησουμε.
Λιγο πριν βραδιασει φτανουμε στις λιμνες Ζηρελια. Βρισκουμε ενα πετρινο σπιτακι οπως μας ειχαν πει και οργανωνουμε παλι το στησιμο της κατασκηνωσης. Αφου προχωρησαμε στην καταναλωση παιδακιων, μπριζολων και σπληναντερου αρχισαμε τα ανεκδοτα, το καλαμπουρι και την κουβεντα που μας κρατησαν μεχρι τις 4-5 το πρωι.

Η τελευταια μερα μας βρισκει να παιζουμε διπλα απ’τις λιμνες. Οι κοντρα μεταξυ Pajero και Pinin εδινε κι επαιρνε και δεν ελειπαν τα πειραγματα. «Απο κει που εφτασες, θα παω αλλο ενα μετρο» ηταν η χαρακτηριστικη ατακα σε μια πλαγια με χιονι. Ευτυχως ειχαμε και οι ιδιοι καποιο μετρο και σταματαγαμε πριν γινει ζημια. Μετα οργανωσαμε ενα mini trial σε ενα διπλανο εμποδιο στο οποιο νικητης αναδειχτηκε ο Νεκταριος.

Γενικα δε μας εκανε καρδια να φυγουμε. Ομως η επιστροφη ηταν επιβεβλημενη κι ετσι αφου χαιρετησαμε το μερος, ο καθενας με τον τροπο του, κατηφορισαμε σιγα-σιγα το δρομο του γυρισμου γεματοι με ομορφες εικονες και καθαρο μυαλο.
Αντε για την επομενη....
Troll Pajeroclub